Panta rhei

Od czasu, gdy spędzaliśmy w Krakowie nasze przedmałżeńskie weekendy, wiele się zmieniło. Zawsze jednak chętnie do niego wracałam. Choćby na marne 2 dni. Miasto spokojnego tempa, wolnego kroku, zadumy.

"Siedem miliardów uśmiechów, a Twój jest moim ulubionym". Tymi słowami mury starych kamienic Kazimierza wyrażają radość z przybycia spacerowiczów.

Niestety dla tego miasta, na przestrzeni lat nasza Rodzina wzbogaciła się o dwójkę wymagających dzieci. Dwójkę energicznych, głodnych świata dzieci. Co za tym idzie, cel naszej podróży MUSI obfitować w atrakcje większe, a może po prostu gęstsze niż tylko ZOO i spacer wzdłuż Wisły. Kraków zapomniał o dzieciach. Smutna prawda. Kopalnia w Wieliczce zwiedzona z wielkim WOOOOW wydobywającym się z ust dzieciaków, Muzeum Przyrodnicze zwiedzone z takim samym efektem i tyle. Smok Wawelski niby zieje ogniem, lecz już do jego groty turyści zajrzą dopiero w maju. Ogród Doświadczeń im. Stanisława Lema zamykany jest w październiku, aby ponownie otworzyć się na dzieci dopiero z końcem kwietnia...

I tak oto Kraków ześlizgnął się po szczebelkach drabiny określającej pożądane przez nas kierunki weekendowych wypraw. Szkoda. Pasuje tu aktualna od wieków sentencja Heraklita: panta rhei..